เพียง…เพื่อน

 

 

“

เป็นฉันที่หวั่นไหว

หรือเธอที่ไหวหวั่น

เริ่มผูกสายสัมพันธ์

ที่ไม่มีวัน..เป็นไปได้

~

เป็นฉันที่ไขว้เขว

ใจรวนเร..ไม่ผลักไส

รู้ทั้งรู้..หนทางไกล

ไม่ควรมีใคร..มาผูกพัน

~

ใช่ว่า..เธอไม่ดี

แต่ผิดที่..ความเป็นฉัน

เพราะรัก..ยังสำคัญ

น้อยกว่าฝัน..ที่ฉันมี

~

เราคงเป็นได้แค่นี้

รู้สึกดีดีที่เก็บไว้

ลึกลึกของหัวใจ

คงเป็นได้..เพียง..เพื่อนกัน

“

 

 

คำ คำ คำ

By

กวีพุงโต

(ฝากคำ 2549)

ปล. อนึ่งหนึ่ง-เคย post ไว้นานแล้ว

อนึ่งสอง- แรงบันดาลใจร้อยเรียงคำ มาจากเหตุการณ์อยากสานสัมพันธ์กับใครบางคนเกินคำว่าเพื่อน ทั้งที่รู้ว่าทางชีวิตเรามันเป็นเส้นขนานซึ่งกันและกัน เลยต้องเขียนอะไรไว้เตือนใจตัวเองว่าอย่าทำลายมิตรภาพดีๆ เพียงเพราะอยู่ในกาลเวลาหัวใจไร้รัง

………..