ผู้หลงลืมที่จะรัก

 

 

 

กี่ฝน-คน-หนาวที่ก้าวผ่าน

กี่ความทรงจำร้าวรานที่ผ่านพ้น

กี่ครั้งคราอกหักรักผิดคน

กี่ทุกข์ทนทรมานการเลิกลา

~

ด้วยบทเรียนอกหักยามรักร้าง

ด้วยก้าวย่างวันวัยไร้เดียงสา

ด้วยโง่งมอมทุกข์ยามรักมา

ด้วยเวลาเยียวยาใจให้ชาเย็น

~

จึ่งมาเป็นผู้ไร้รัก ณ วันนี้

จึ่งไม่มีหัวใจไว้ทุกข์เข็ญ

จึ่งปลดปลงรักลวงห่วงลำเค็ญ

จึ่งเลือกเป็น..ผู้หลงลืมที่จะรัก

~

มาแล้วไปนานเท่าไหร่ใจชาด้าน

มาเพื่อผ่านพานพบได้หยุดพัก

มาเพื่อเจอความจริงยิ่งตระหนัก

มาให้รักแล้วหักดิบ..ไกลลิบตา

~

กี่จริงใจจริงจังที่พังพิน

กี่ครั้งยินยลความรักความห่วงหา

กี่คนช้ำจากไปพร้อมน้ำตา

กี่ศรัทธาสูญหาย..ตามรายทาง

~

มาแล้วไป..นานเท่าไหร่เป็นเช่นนั้น

เดินด้วยกัน..แต่วันหน้าอย่ามาถาม

อยู่วันนี้เพื่อวันนี้ คือนิยาม

รักงดงามจึงหมดสิ้นหยุดดิ้นรน

~

เมื่อวันหนึ่งมาถึงซึ่งทางปลาย

แล้วไร้ใครตรงรุ้งรางอ้างว้างหม่น

ด้วยละทิ้งหลากหัวใจใครหลายคน

จึ่งทดท้นหนาวเหน็บเจ็บในทรวง

~

หรือว่าเราไร้หัวใจไร้รู้สึก

หรือสำนึกรักผู้อื่นเพียงความกลวง

หรือที่แท้เห็นแก่ตัว ล้วนหลอกลวง

หรือแค่ห่วงแต่ตัวตนไม่สนใคร

~

หรือว่าใช้แต่สมองป้องปิดจิต

หรือว่าผิดวันยาวไกลพาใจกร้าน

ทำให้รักแต่ตัวเองเกรงร้าวราน

จึงยืนกรานไม่รักใคร ใจเสรี

~

จนฟ้าส่งขีดเส้นวงของชีวิต

เป็นลิขิตให้พบเจอเธอคนนี้

ความว่างเปล่าไร้รู้สึกที่เคยมี

เธอคนดีเริ่มละลายใจชาเย็น

~

ฉันก็เป็นเช่นฉะนี้เธอที่รัก

ไม่ยอมกักปักหัวใจกับใครเป็น

รักตัวเองอิสระอย่างที่เห็น

จึงกลายเป็นผู้ไร้ใจเพื่อใครอื่น

~

คนไร้รากรักด้วยใจจึงได้คิด

ในชีวิตหากมีใครให้สะอื้น

ให้ไหล่อิงพิงยามล้าฝ่าวันคืน

ให้กลมกลืนหลอมหัวใจไปนานนาน

~

จะไม่ปล่อยเธอไปเช่นใครก่อน

จะไม่ย้อนเดินทางเก่าเงาเคยผ่าน

จะยิ้มรับทุกข์-สุข ที่พบพาน

จะประสานธรรมนำใจ ไม่ทุกข์-ทน

~

 

 

 

 

คำ คำ คำ

By

กาวีพุงโต

(ฝากคำ 2550/2007)

 

หมายเหตุ: หนึ่ง แรงบันดาลใจในถ้อยคำ จากการอ่านหนังสือเล่มหนึ่งของ ‘โตมร สุขปรีชา’ กับคำว่า ‘ผู้หลงลืมที่จะรัก’

สอง เคย post ไว้ที่อื่นนานมาแล้ว ครานี้ได้ปรับปรุงส่วนท้าย ด้วยความคิดที่เปลี่ยนไปตามกาลเวลาและสิ่งแวดล้อม

สาม ขอโทษและขอบคุณ คนเคยร่วมฝัน เพราะคุณๆ ทำให้ฉันรู้จัก มิติแห่งรัก

สี่ ขอบคุณคู่ชีวิตในวันนี้ ทำให้รู้ว่า รัก ไร้ลุ่มหลง ไม่ร้อนรน เป็นเช่นไร

ชีวิตคืออะไรและสวยงามเพียงใด

..